دو روز مانده به پایان جهان تازه فهمید که هیج زندگی نکرده است تقویمش پر شده بود و تنها دو روز،تنها دو روز خط نخورده باقی بود

پریشان شد و آشفته و عصبانی نزد خدا رفت تا روز های بیشتری از خدا بگیرزد، داد زد و بد بیراه گفت ، خدا  سکوت کرد جیغ زد جار و جنجال راه انداخت،خدا سکوت کرد، آسمان و زمین را به هم ریخت، خدا سکوت کرد

به پر پای فرشته و انسان پیچید ، خدا سکوت کرد کفر گفت و سجاده دور انداخت دلش گرفت گریست و به سجده افتاد

خدا سکوتش را شکست و گفت: عزیزم اما یک روز هم رفت ، تمام روز را به بد بیراه و جار جنجال از دست دادی تنها یک روز باقی است بیا لااقل این یک روز را زندگی کن

لابه لای هق هقش گفت: اما با یک روز... با یک روز چه کار می توان کرد؟

خدا گفت آن کس که لذت یک روز زیستن را تجربه کند گویی هزار سال زیسته است و آنکه امروزش را در نمی یابد هزار سال هم به کارش نمی آید،

آنگاه سهم یک روز زندگی را در دستانش ربخت و گفت: حالا برو و یک روز زندگی کن

او مات و مبهوت به زندگی نگاه کرد که در گودی  دستانش می درخشید ، اما می ترسید حرکت کند ، می ترسید راه برود می ترسید زندگی از لا به لای انگشتاش بریزد

قدری ایستاد ، بعد با خودش گفت:وقتی فردایی ندارم ، نگه داشتن این چه فایده ای دارد بگذار این مشت زندگی را مصرف کنم

آن وقت شروع به دویدن کرد؛زندگی را به سر رویش پاشید، زندگی را نوشید زندگی را بویید، چنان به وجد آمد که دید می تواند تا ته دنیا بدود، می تواند بال بزند، می تواند پا روی خورشید بگذارد، می تواند فریاد بزند احساس کند و لذت ببرد...

او در آن یک روز آسمان خراشی بنا نکرد، زمینی را مالک نشد، مقامی را به دست نیاورد اما...

اما در همان یک روز دست بر پوست درختی کشید، روی چمنی خوابید، کفش دوزکی را تماشا کرد، سرش را   

بالا گرفت و ابرها را دید و به آنهایی که اورا نمی شناختند سلام کرد و برای آنهایی که اورا دوست نداشتند از

ته دل دعا کرد، او در همان یک روز آشتی کرد و خندید و سبک شد، لذت برد سرشار شد و بخشید، عاشق شد وعبور کرد و تمام شد...

او در همان یک روز زندگی کرد

فردای آن روز فرشته ها در تقویم خدا نوشتند: امروز او درگذشت،کسی که هزار سال زیست.

زندگی انسان دارای طول، عرض و ارتفاع است، اغلب ما تنها به طول آن می اندیشیم، اما آنچه بیشتر اهمیت دارد، عرض یا چگونگی آن است.

امروز را از دست ندهید آیا ضمانتی برای زندگی فردا وجود دارد؟

دوستان ممنون که به من سر میزنید  اگر مایل بودید و دلتون خواست

یک خاطره خوب از یکی از مقطع تحصیلیتون(راهنمایی،دبیرستان یا دانشگاه...) برام بنویسید

خیلی خوشحال میشم حتما دیگر دوستان هم از این خاطره لذت خواهند برد

 متشکر 

صبر کن سهراب قایقت جا دارد؟ من هم از همهمهء اهل زمین دل گیرم

تو کجایی سهراب؟

سر گشته اي به ساحل دريا،

نزديك يك صدف،

سنگي فتاده ديد و گمان برد گوهر است !

***

گوهر نبود - اگر چه - ولي در نهاد او،

چيزي نهفته بود، كه مي گفت ،

از سنگ بهتر است !

***

جان مايه اي به روشني نور، عشق، شعر،

از سنگ مي دميد !

انگار

دل بود ! مي تپيد !

اما چراغ آينه اش در غبار بود !

***

دستي بر او گشود و غبار از رخش زدود،

خود را به او نمود .

آئينه نيز روي خوش آشنا بديد

با صد اميد، ديده در او بست

صد گونه نقش تازه از آن چهره آفريد،

در سينه هر چه داشت به آن رهگذر سپرد

سنگين دل، از صداقت آئينه يكه خورد !

آئينه را شكست !

مشیری

چگونه ماهي خود را به آب مي سپرد !

به دست موج خيالت سپرده ام جان را .

فضاي ياد تو، در ذهن من، چو دريائي است؛

بر آن شكفته هزاران هزار نيلوفر .

درين بهشت برين، چون نسيم مي گذرم،

چه ارمغان برم آن خنده گل افشان را ؟

مشیری

ای عاشق در انتظار چه نشسته ای؟

در انتظار بادهای پاییزی 

باران های بهاری، 

برگهای زرد و 

یا شکوفه ای ارغوانی

در انتظار کدامی؟

انتظار بیهوده است

پنجره را باز کن، جدار را بشکن، غبار را پاک کن 

و خاطره را به خاطره ها بسپار که تا پایان پایانها مانده

این است زندگی

و این است روزگار

فردمنش

از انسانها غمی به دل نگیر زیرا خود نیز غمگینند!

زیرا با آنکه تنهایند ولی از خود میگریزند!

زیرا به خود و به عشق خود و به حقیقت خود شک دارند.

پس دوستشان بدار حتی اگر دوستت نداشته باشند

من کمی بیشتر از عشق تورا میفهمم

عشق راه و روش بچه دبستانی هاست

تقدیم به کسی که خورشید زندگانیش بر مبنای صداقت طلوع کرده

و نسیم محبتش مرا بیش از آنچه هستم میفهمد

و میداند که دنیای دوستیمان بزرگتر از عشق بازی های

بچگانست

روزگارت سرشار از آرامش

نیرویی لایتناهی و وصف ناپذیری در جهان وجود دارد که افسونگران آن را اراده مینامند

و شکی نیست که هر آنچه در سرتاسر جهان وجود دارد

با حلقه رابطی به آن پیوند خورده است

کاستاندا